Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցի Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին

Սիրելի բարեպաշտ հավատացյալներ.

Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցին այսօր իր սուրբ խո­րան­նե­րից ավետում է մեզ Սուրբ Ծնունդը Քրիստոսի, արծաթաձայն զան­գերի խնդագին ղողանջով հնչեց­նում մեծ Ավետիսը մարդ­կութ­յան փրկության շնորհի:

Մարդկությունը 2000 տարի շարունակ զարմացել ու հիացել է Փրկչի Ծնունդով: Մտքին անհասանելի եւ միայն հավատով տե­սա­նե­լի Սուրբ Ծննդյան խորհրդի աշ­խար­հակեցույց ճշմարտությունը շա­տերը թերահավատորեն մերժել են, շատերը հա­վատ­քով ըն­դու­նել եւ վկայել իրենց կյանքով:

Հավատի աչքերով այսօր տեսնում ենք Բեթղեհեմի այրի մեջ խան­ձարուրով փա­թաթ­ված Մանուկ Հիսուսին, Ով աստվածաբար սուրբ ու մանկաբար մաքուր իր հա­յացքն է հառել աշխարհին եւ «Ե­կայք առ իս» հրավերն է կարդում մարդկությանը: Տես­նում ենք Աստ­վածային Փառքը Նորածին Մանկան, երկնքից իջնող հրեշ­տակ­նե­րի օրհնաբանող զորքերը եւ մոգերի ու հովիվների հետ խո­նարհ­յալ փառաբանում ենք` «Մեզ եւ ձեզ մեծ աւետիս. Քրիստոս ծնաւ եւ յայ­տնեցաւ»:

Մսուրի խոնարհ հարկի տակ Աստված մարդացավ` ծնվեց Ան­բա­վե­լին երկնի եւ երկ­րի: Շարականագիրը «մեծ ու սքանչելի» է կոչում այս խորհուրդը, որի բովան­դա­կութ­յունը Աստծո Մարդա­սիրութ­յունն է, Աստծո` առ իր արարածը ունեցած Սիրո Հայտ­նությունը: «Քան­զի,¬ ինչպես առաքյալն է ասում,¬ ո°վ կարող է պահել մեզ անա­րատ ու անբիծ եւ կանգնեցնել իր փառքի առաջ անխառն ցնծութ­յամբ» (Հուդա Ա 24): Ո°վ կարող է մեղքի մահացու ոստայնից ազա­տել մարդուն, նորոգել մեղավոր ու վի­րավոր հոգին եւ բարձրացնել դե­պի իր նախաստեղծ կատարելությունը, եթե ոչ Նա, Ով արարեց մեզ Իր պատկերով ու նմանությամբ:

Եկավ Աստվածորդին, քայլեց մարդկանց մեջ, ուսուցանեց, ուրա­խա­ցավ Կանայի հար­սանիքում, արտասվեց Ղազարոսին սգացող­նե­րի հետ, բժշկեց, մխիթարեց ու հա­րություն պարգեւեց: Աստվա­ծա­յին զորությամբ ու մարդկային կատարելությամբ ե­կավ, հոժարութ­յամբ ըմպեց մարդկային մեղքի դառնության բաժակը, հանձն առավ խա­­չելությունը, ու մենք «սերը նրանով ճանաչեցինք»:

Սեր, որ մշտապես հույս է տածում ու հավատում, որ երկյուղ չու­նի, քանզի չար բան չի խորհում, անիրավության վրա չի ուրախա­նում: Սեր, որ վերափոխել ու վե­րա­փո­խում է մարդկային հոգիներն ու ժամանակների ընթացքը եւ հնչում իբրեւ հորդոր հա­վերժական. «Դիր զիս իբրեւ կնիք ի սրտի քում, եւ իբրեւ մատանի ի վերայ բազկի քո, զի բուռն է քան զմահ սէր» (Երգ Երգոց Ը 6):

Սիրելի բարեպաշտ ժողովուրդ.

Սուրբ Ծննդյան խորախորհուրդ այս պահին գոհաբանության մեր աղոթքը մա­տու­ցենք Աշխարհի Փրկչին, ՈվԱստվածային Սիրո շնորհ­ները առատորեն պարգեւել է նաեւ մեր ժողովրդին` իր սուրբ ա­ռաքյալների քարոզությամբ հաստատելով Հայոց Եկե­ղեցին: Աստ­վա­ծային ամենառատ Սիրո շնորհ է Մայր Աթոռը հայոց` այս Սուրբ Տա­­ճարը իր առաքելությամբ, որ հառնել է մեր Հայրենիքի սրտում, որ­տեղից այսօր Սուրբ Ծննդյան Ավետիսն ենք հղում մեր սիրելի ժո­ղովրդին ի Հայաստան, Արցախ եւ ի Սփյուռս:

Այստեղ` Արարատի դիմաց, ի տես Սուրբ Գրիգոր Լուսավորչի ի­ջավ Աստ­ված­որ­դին եւ հաստատեց Հայոց Բեթղեհեմը, որպեսզի Իջ­ման Սուրբ Սեղանից հանուր հայ կյան­քի վրա սփռվեն Բեթ­ղեհեմ­յան Լույսի սիրո շողերը: Իջավ` ոսկե մուրճի կնիքով դրվա­գելով հա­մազգային մեր դարձի խորհուրդը, որպեսզի Սուրբ Էջմիածնով հա­­րատեւի ժողովուրդը մեր ու միավորյալ մնա` թեկուզ մաս­նատ­ված ու աշխար­հա­սփյուռ: Իջավ` «Դիր ինձ իբրեւ կնիք քո սրտի վրա եւ իբրեւ մատանի` քո ձեռքին, քան­զի զորեղ է սերը մահվանից» պատ­գամով: Եվ դրեցինք սիրո կնիքը մեր սրտերին ու կա­պեցինք որ­պես բազպան մեր աջին: Առ Քրիստոս սերը 301 թվականին ընտր­յալ դարձ­րեց ազգիս հայոց, հավատով ու հույսով լցրեց հայ կյան­քը, նույնացավ հայ ինք­նության հետ, դարձավ ազգը միավորող Եկե­ղեցու, ազգը պահող Հայրենիքի սեր, անձնազոհ նվիրումի ու հա­վատարմության` ընտանիքի սեր: Զորացրեց մեր հո­գում ար­դա­րի, ճշմարիտի ու կյանքի սերը` չարը մերժելու, մահեր հաղթելու: Եր­­կուն­քով լցրեց հայ հոգու անդաստանները, որ առատորեն պտղա­բերեցին` միշտ հաղորդ քա­ղաքակրթության առաջընթացին:

Սիրելիներ.

Աստծո Սերը միշտ մեզ հետ է եւ Սուրբ Ծննդյան խորհրդով կրկին ու կրկին հայտն­վում է մեզ: Եվ եթե այսօր մեր Հայրենիքում, ազ­գա­յին մեր կյանքում ամեն ինչ չէ, որ հարթ է, ամեն ինչ չէ, որ բարվոք է, ու­րեմն մե°ր սերն է պակասել առ Տերը, առ Եկե­ղեցին ու Հայրենիքը, ու­րեմն մե°նք ենք թերանում, մե°նք ենք ուշանում մեկս մյուսի հան­դեպ սիրո մեջ: Սիրո պակասից են ծնունդ առնում անվս­տա­հութ­յունն ու անհան­դուր­ժողականությունը, հակառակությունն ու թշնա­ման­քը, աղքատությունը, օտա­րա­ցումը միմյանցից, փախուստը Հայ­րե­նիքից: Սիրո պակասն այսօր վտանգում ու սա­սա­նում է մեր միա­բա­նությունը, որ հույս է, հավատ եւ հաղթանակ, լավա­տե­սութ­յուն ու վս­տահություն եւ ճանապարհ դեպի ապագա: Միաբանությամբ ա­զա­տա­գրե­ցինք Արցախը, վերահաստատեցինք Հայաստանի անկա­խութ­յունը, դիմացանք թանկ կորուստների ցավին, հանձնառու ե­ղանք բազում զոհողությունների ու դժվա­րութ­յունների: Արդարեւ, ճշմարիտ է ասված, վկա մեր պատմությունը. «անմիա­բա­նութ­յամբ մե­ծերը փոքրանում են, միաբանությամբ` փոքրերը մեծանում»:

Այսօր հայոց եկեղեցիները Սուրբ Ծննդյան Ավետիսով մեր զա­վակ­ներին ի Հա­յաս­տան, Արցախ եւ ի Սփյուռս վերստին հրա­վի­րում են Մսուրը Բեթղեհեմի, կոչում Աստ­վածսիրության, պահան­ջում եղբայրսիրություն, քանզի առ Աստված եւ միմյանց նկատ­մամբ        ս­իրով ենք զորեղ իբրեւ անհատներ, իբրեւ ազգ, պետություն ու Սուրբ Ե­կե­ղեցի: Չլինի, որ լսենք ու անտարբեր անցնենք, չլինի, որ թերա­հա­վատ գտնվենք, չլինի, որ իշխանասիրությունը, շահը, հոգսերը կամ ունայն, անցողիկ պատ­րանք­ներն ու մոլորությունները խեղդեն մեր հավատը: Չլինի, որ սերը տկարություն նկա­տենք եւ խավարը ա­վելի սիրենք, քան լույսը:

Արդ, կատարյալ հավատով նայենք դեպի վեր, գտնենք քարայրը բեթ­ղեհեմյան, ճա­նաչենք խանձարուրում խայտացող Մանկանը, Ով գալիս է բնակվելու մեր մեջ, ազա­տելու մեզ մեղքից, առա­քի­նութ­յամբ շնորհազարդելու, աներկյուղ ու անդավա­ճան դարձնելու, Ով գա­լիս է զորացնելու մարդասիրություն, օրինահարգություն, հայ­րե­նա­սիրություն, ստեղծագործ ջիղ ու արարում, որպեսզի Սուրբ Ծննդյան օրհն­երգը` «եւ յերկիր խաղաղութիւն, ի մարդիկ հաճու­թիւն», մշտապես հնչի աշխարհում հա­մայն ու բազմապատկվի մարդ­կային հոգիներում:

Աստվածային Սիրո հայտնության, Սիրո հաղթության երգը մեր շուր­թին` Ամե­նայն Հայոց Միածնաէջ Մայր Աթոռից եղբայրական սի­րո Մեր ողջույնն ենք հղում Առա­քելական մեր Սուրբ Եկեղեցու Նվի­րապետության Աթոռների Գահակալներին` Ն. Ս. Օ. Տ. Տ. Արամ Ա Մեծի Տանն Կիլիկիո Կաթողիկոսին, Երուսաղեմի Հայոց Պատ­րիարք Ամենապատիվ Տ. Թորգոմ արքեպիսկոպոս Մանուկյանին, Կ© Պոլսո Հա­յոց Պատրիարք Ամենապատիվ Տ. Մեսրոպ արքե­պիս­կո­պոս Մութաֆյանին:

Բարձրյալի օրհնության եւ զորակցության հայցով Մեր ողջույնն ենք հղում Հա­յաս­տանի Հանրապետության Նախագահ Տիար Ռո­բերտ Քոչարյանին, Լեռնային Ղա­րաբաղի Հանրապետության Նա­խա­գահ Տիար Արկադի Ղուկասյանին, ողջու­նում ենք Հայաստանի եւ Ար­ցախի ողջ պետական ավագանուն, Հայաստանում հա­վա­տար­մա­գրված դիվանագիտական առաքելությունների ղեկավարներին ու ներ­կա­յացուցիչներին:

Տիրոջ Սուրբ Ծննդյան բարի Ավետիսով Հայրապետական Մեր սերն ու օրհ­նութ­յունն ենք բերում մեր Սուրբ Եկեղեցու թեմակալ առաջ­նորդներին« ուխտապահ հոգեւոր ողջ դասին, թեմական եւ հա­մայն­քային վարչական մարմինների պատ­վար­ժան անդամներին եւ հա­մայն մեր հավատացելոց ի սփյուռս աշխարհի:

Հայցենք միասնաբար, սիրելիներ, փրկարար Կամքն ու Շնորհը Բարձրյալի: Ուր Կամքն Աստծո, այնտեղ` խորհուրդ մեծ ու սքան­չե­լի եւ գործ հրաշալի, ուր Շնորհն Աստ­ծո, այնտեղ` օրհնություն:

Քրիստոս ծնաւ եւ յայտնեցաւ. մեզ, ձեզ մեծ աւետիս: